Het leven ligt aan de horizon,
rillend als een fata morgana,
terwijl het verzet aan mij is gaan kleven
als een tweede huid.
De vijand loert overal en
ik houd voortdurend de adem in
voor mij, voor ons.

Anny is leerling-verpleegster in Antwerpen wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Ze wordt ingeschakeld in de hulpverlening van het Rode Kruis. Haast bij toeval kruisen leden van het verzet haar pad en sluit ze zich aan. Het pasje van het Rode Kruis laat haar toe dag en nacht door de stad te fietsen.

Anny, alias zwaluw, verdeelt pamfletten, smokkelt wapens, helpt Joodse en militaire vluchtelingen, laat mensen onderduiken. Ze werkt samen met de verschillende verzetsbewegingen en wordt later adjudant van een eigen groep verzetsleden. Op 14 maart 1944, kort voor de bevrijding, wordt Anny opgepakt door de Gestapo. Ze komt terecht in het concentratiekamp van Ravensbrück, de hel op aarde. De tirannieke willekeur van de nazi’s neemt haar elke menselijke waardigheid af. Wanneer Anny doodziek in de ziekenbarak terechtkomt, geeft ze alle hoop op. Kan Anny de gruwel overleven en terugkeren naar haar geliefde Antwerpen?

100 verhalen in honderd
woorden met illustraties

Mijn kleinkinderen zijn vlinders. Met hun vleugelslag beroeren ze mij, laten wat stuif achter op mijn huid en zijn alweer vooruitgevlogen in het helderste daglicht.
Ze zijn een siddering, een klaterlach in het moment, heel eventjes zon en maan. Ze mengen blauw en goud tot glittergroen, met in hun hemelogen de schittering van de toekomst. Dit geluk beschrijf ik met kleine teksten.
Snel en onbevangen gulpt het verhaal eruit. Daarna schaaf ik aan leegtes, woorden en zinnen tot de spanning danst, om daarna het hoofd van de lezer op hol te brengen.
Even lezen, glimlachen, een knipoog en weer doorgaan.

Ook jij kan het schrijven van deze honderdwoordenverhalen leren.
Mieke Vandromme geeft je tips en tricks.

Klik hier voor foto's en recensies

Het kwam allemaal door de honger. Honger is zo verschrikkelijk dat je er iemand anders door wordt.

Maria, een boerenmeisje uit de provincie Tsjernihiv in Oekraïne, groeit op onder het schrikbewind van Stalin. In de zomer van 1942, ze is dan zeventien, wordt ze door de nazi's van het graanveld geplukt en gedeporteerd. Ze wordt een Ostarbeiterin in de Zeiss lenzenfabriek van Jena in Oost-Duitsland en overleeft amper onder de onmenselijke werk- en levensomstandigheden. Het icoon van de heilige Nikolaj, dat ze erfde van haar baboesia Sofia, dient haar als troost.
In 1944 ontmoet Maria de Vlaamse Aloïs, Fremdarbeiter en brandweerman in Jena. De oorlog blijft echter een geduchte tegenstander en de geliefden worden van elkaar gescheiden. Kan Maria, die inmiddels zwanger is, haar man terugvinden?

Ik beschouw het als een eer dat ik dit waargebeurde verhaal mag vertellen, zeker in het kader van de actuele gebeurtenissen in Oekraïne.

klik hier voor foto's en recensies